#Klimaatrechtvaardigheid
Klimaatverandering is een groot probleem. We zien dat ook in Nederland soms het drinkwater schaarser wordt. In delen van Spanje groeit al niks meer. Daarom moeten we investeren in solide Europese watersystemen en -beheer.
Samen met de andere Europese landen kunnen we beleid en regels maken, die onze CO2-uitstoot beperken. Bijvoorbeeld het invoeren van een vliegtaks, elektrisch rijden stimuleren, en focussen op het duurzaam gebruik van grondstoffen.
Ook bij klimaatverandering moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. We geven geen geld meer aan vervuilende bedrijven en zetten dat geld in op verlaging van de energierekening. We stoppen met belastingparadijzen en zetten de megawinsten in voor goede zorg, onderwijs en goede buurten. Tegelijkertijd investeren we in groene sectoren en sectoren die Europa toekomstbestendig maken.
We bouwen de landbouwsubidies af en focussen op natuurinclusieve landbouwbedrijven. Grote boerenbedrijven ontvangen dankzij hun lobby de meeste subsidies ten koste van de kleinere boeren. Ik wil perspectief bieden voor de duurzame landbouw, waarbij ook kleinere ondernemers voldoende verdienen.
In landen buiten Europa is de ellende groot en worden samenlevingen ontwricht, door onleefbare gebieden en oorlogen om voedsel en water. De EU was in 2019 de vierde grootste uitstoter van broeikasgassen, na China, de Verenigde Staten en India. We dragen hierdoor bij aan de klimaatproblematiek in andere landen, waardoor in 2050 mogelijk 216 miljoen mensen zijn verhuisd naar andere plekken in de wereld.
Internationaal ben ik voor schuldenverlichting, zoals aan Soedan. Arme landen hebben dat nodig om zich economisch te kunnen ontwikkelen. De klimaatlasten mogen ook niet bij arme landen komen.
Europa moet rechtvaardige deals sluiten met gebieden die lijden onder klimaatverandering. Zo’n deal combineert groene investeringen met schuldverlichting, zet in op de positie van vrouwen in klimaatprojecten, de rechtsstaat en draagt bij aan een humane aanpak van migratie. Zo ontvluchten minder migranten hun thuisland, en krijgen we meer grip op de migratiestroom naar Europa.
De opvang van vluchtelingen kan efficiënter en eerlijker. Dan zijn mensen niet afhankelijk van levensgevaarlijke routes, en slaapt er bij Ter Apel niemand meer in het gras.